Za oknem jesień rozgościła się na dobre a ja wracam wspomnieniami do naszej podróży. Bieszczady.
Trasa bardzo podstawowa, żeby nie zmęczyć, bo nasz kolejny dzień w górach. A w bieszczadzkich połoninach czają się wspomnienia wielu wędrówek. Przyjemnie wrócić tu z dziećmi, choć żal, że na tak krótko. Droga z Przełęczy Wyżnej do schroniska Chatka Puchatka wije się częściowo w lesie, co pozwala nam uniknąć upału.
A po drodze ...
Trawa na połoninach smakuje wyjątkowo.
A nocleg zaplanowałam w najbardziej ekstremalnych warunkach jakie udało mi się znaleźć. Hura :)
Droga do Studenckiej Bazy Noclegowej to jakieś 10 minut pieszo wzdłuż starego torowiska.
Witaj przygodo.
Na miejscu okazał się, że studentów jest najmniej, a najwięcej dzieci :)
Wieczór wśród gwiazd bieszczadzkich, miłe towarzystwo i gitarra. Noc na
sienniku wypożyczonym od przemiłych gospodarzy oszczędziła płuca mego
męża. Bo w bazie nie ma prądu, a nasze materace były zwykle nadmuchiwane
pompką elektryczną. Jednak dla mnie nie była tak łaskawa, bo spędziłam
ją na kępie traw pod kręgosłupem.
A o poranku ...
Powiew luksusu.
2 w 1 czyli prysznic i umywalka.
A zęby najlepiej myć w lodowatym strumyku. Niestety nie zrobiłam zdjęcia
lodówki bieszczadzkiej, czyli skrzynki drucianej, w której chłodziły
się artykuły spożywcze.
Wracamy.
